eski yazılarıma bakınca, sevmek ve sevgiyle ilgili ne çok şey yazmışım, yazacağım zaman en çok hissettiğim duygu ya da eksikliği bu diyebiliriz belki, illa tespit yapacaksak tabii. tespit yapmadan da konuşamıyoruz farkında mısın?
her cümlemize bir anlam.
sevgi diyorum; hiç sevemediğinden mi arar insan sürekli sevgiyi, gerçekten sevmiş olsam bir daha arar mıydım ya da aradığım sevgi mi?
ben çok sevmişim, sonra sonra, şimdi şimdi, ara sıra farkediyorum, yani sanırım sevgi bu, ismine ne diyeceğimi bilmediğim başka duygum var mı ki? aklıma geldikçe gözüm falan doluyor, bir yandan da gülümsüyorum, içimden bütün güzel dilekleri geçiriyorum, ve sanıyorum ki buna sevgi deniyor. valla emin değilim.
sevgi denmeseydi ne denebilirdi, eksikliğinin hüznü, boşluğunun farkındalığı, özleminin sızısı.
sevdiğimizi nasıl anlıyorduk? ve neden seviyorduk? sevmeden yaşayamıyor muyuz? sevmek ezbere bir zorunluluk mu doğaçlama mı?
ha başlığa gelince, kabul edelim tam bir gerizekalıyız.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder