nerede yaşıyorum?

gariplikler, akla mantığa sığmayan, kabul edilemeyen durumlar, olaylar gerçekleşirken, aklım hala yerinde mi diye sormak, bunları kabul eder gibi bir hal almak ve sanki boşvermişlikle yaşamaya devam etmek hallerinin göbeğinde yaşıyorum.
umuda benzer bir his de var ama daha çok bir sihrin gerçekleşmesini beklemek gibi, insan gücü ve düşüncesiyle çözülemeyeceğini düşünmek gibi, yani aslında umut etmek değil hayal dünyasında ümitlenmek gibi.
hadi, günlük ufak mutluluklarımız ve uğraşlarımızda ölmeye devam edelim.