susmanın saygınlığı...

gerçekten var mı böyle birşey.. "boşver ya çocukla çocuk olma" gibi cümlelerin sebebi bu mu... sinirlenilmemesi için söyleniyor olamaz bu "yatıştırma" cümleleri.. çünkü, damarına basan, kanına dokunan, düşüncelerini mıncıklayan, düşüncesizce söylenen sözler karşısında, konuşsan da bir,sussan da; sinirlenmek bakımından... hatta konuşsan belki daha bir yatışacaksın, düşüncelerine akıtılan zehrin, panzehiri olacak edeceğin sözler.. ama yok, erdemlilik adına,çiğ olmama adına susarsın, susturulursun...
iradeye hakimiyet ve kontrol, bir güç ifadesi olarak yücelik katar bir de... ve tüm bunları kaybetmemek adına sustuğunda, varlığını sorgularsın.. ben gerçekten bu muyum, yoksa mış gibi mi yapıyorum diye... sorgulaman bir cevaptır belki,diyebilirsin.. ama ben emin değilim öyle olduğundan...

bak aklıma birşey daha geldi.. cevap ver(me)mek anlamındaki susmanın dışında, sormamak, sorgulamamak için susmak da büyüklükten sayılır.. oysa bazen büyüyen sadece içimdeki karadeliklerdir...

her ikisi için de, özündeki şey kabullenmek sanırım... ama işte, çocukluğundan beri sorarak ve konuşarak büyüdüysen; anlayamıyorsun, büyüklük için susmayı ve sormamayı... bazen küçülüp, bazen büyüdüğümden boyum çok uzamadı galiba...