sabah, öğle, akşam..aç ve/veya tok karnına,uykudan önce/sonra... muntazaman asansör bekliyoruz..inmek ya da çıkmak için.. çift ve tek katlar olarak ayrılmış,toplam 4 asansör ve bina da 16 kat olunca, oluşan kuyruklardaki sarmalların bizatihi parçası olarak hayatın anlamlarına doğru yola çıkabiliyoruz..
zati son 1 senedir sabahları kalkarken sorguluyorum... "nereye gidiyorum ben, neden gidiyorum, hani yapmak istemediğim hiçbirşeyi yapmazdım ben, para mı sebep.. evet.. olsun yat tekrar yatağına, kalkma, gitme..ler içiiinden caaanım, koşarak koşarak git servise git " pozisyonlarındayım, ki bu benim suyumun kaynadığına işaret eder...
hayattaki kararlılığım, ne istediğini bilmekten ziyade,ne istemediğini bilmek üzerine kurulu galiba... ve istemediğimi bildiğim bir ortamda,bir işte çalışıyorum... kendimi çok mu önemsediğimden böyle hissediyorum.. yani; yok hayır ben buna layık olamam, hayatımı böyle geçiremem(heba edemem de denilir halk arasında), daha farklı bir iş yapıyor olmalıyım diye düşünmek, içinde bulunduğumuz durumları hak etmeyecek kadar üstün ve iyi olduğumuzdan mı... peki öyle değil miyiz zati... neyse ne... ama yok hayır,cidden ben buradan emekli falan olmamalıyım...
allahtan "delilik" gibi bir nimete sahibim az da olsa... gerektiğinde kendimi ve çevremi eğlendirebiliyorum.. daha doğrusu bi çeşit illüzyon yeteneği bu; rutin hayatın parametreleri üzerine....
zati son 1 senedir sabahları kalkarken sorguluyorum... "nereye gidiyorum ben, neden gidiyorum, hani yapmak istemediğim hiçbirşeyi yapmazdım ben, para mı sebep.. evet.. olsun yat tekrar yatağına, kalkma, gitme..ler içiiinden caaanım, koşarak koşarak git servise git " pozisyonlarındayım, ki bu benim suyumun kaynadığına işaret eder...
hayattaki kararlılığım, ne istediğini bilmekten ziyade,ne istemediğini bilmek üzerine kurulu galiba... ve istemediğimi bildiğim bir ortamda,bir işte çalışıyorum... kendimi çok mu önemsediğimden böyle hissediyorum.. yani; yok hayır ben buna layık olamam, hayatımı böyle geçiremem(heba edemem de denilir halk arasında), daha farklı bir iş yapıyor olmalıyım diye düşünmek, içinde bulunduğumuz durumları hak etmeyecek kadar üstün ve iyi olduğumuzdan mı... peki öyle değil miyiz zati... neyse ne... ama yok hayır,cidden ben buradan emekli falan olmamalıyım...
allahtan "delilik" gibi bir nimete sahibim az da olsa... gerektiğinde kendimi ve çevremi eğlendirebiliyorum.. daha doğrusu bi çeşit illüzyon yeteneği bu; rutin hayatın parametreleri üzerine....
bizim bu 12.katta iki tane toplantı odası var.. amacına hizmet ettiği zamanlarda sıkıcılar, ama boşken, hele sabahın erken ya da akşamın gün batımı saatleriyse, benim kendime kıyak çekmemi sağlayan "mabed" hallerine bürünürler...sabahları kitap,dergi falan okurum.. akşamları daha özeldir.. günün yorgunluğu üstüne harika bir mucize gibi gelir bana... her nekadar manzaram çevredeki diğer yüksek binalarla bölünüyor olsa da, aşık olduğum sarı renk ve tonlarının mavilerle dans ederek gökte oluşturduğu masalsı tuval ya da odaya hakim oluveren hardal ışık beni mutluluk dalgalarıyla boğar...
masama geri dönerken gözüme takılan acil çıkış yönlendirmesi ve koşan adam figürü, her defasında bunun bir işaret olduğunu düşündürse de,halen, maalesef oradayım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder