istanbul'un güzel semtlerinden bir ilkokul ve 1.sınıflardan birisi...
özne; çenesi düşük, her şeyi fazlasıyla sorgulayan, espiri yapmayı seven, hazır cevap bir çocuk.
çocuk,ders kitabının başındaki atatürk resmine bıyık, sakal vs çizip karalama yapmıştır ve öğretmeni bunları görür...
-oğlum bunları sen mi yaptın?
-evet ööğretmeniim...
-neden yaptın, yapmamalıydın!
-canım sıkılmıştı da ondan yaptım.
-ama yasak, atatürk'ün resimlerine böyle şeyler yapamazsın
-neden yasak ?
-çünkü o ülkemizi düşmanlardan kurtardı, düşmanlara karşı savaştı...
-savaşırken yalnız değildi ki öğretmenim başka askerler de vardı amaa.
-evet ama o bir önderdi, liderdi
-her insan grubundan bir lider çıkabiliiir
-tamam oğlum, bu kadarı yeter şimdi, git yerine otur.
*
akabinde çocuğun anne babası okula çağrılır, bu hareketinden bahsedilir ve ebeveyn okul pedagoguna yönlendirilir.
anne baba kendini zan altında hisseder, kendilerini açıklama haline girer. evlerinde bu konuşma ya da benzerlerinden zerre yapılmamıştır vs.
pedagog çocuğun davranışının, anne-babadan bağımsız olarak da, normal olduğunu, öğretmenin, karakterini de bildiği öğrencisine direkt yasak diyerek yaklaşımda bulunmasının yanlış olduğunu vs söyler. endişelenecek bir şey yoktur ve eve dönerler.
çocukla bir de anne-baba evde neden yaptığını,yapmaması gerektiğini, atatürk'ü sevdiğimizi vs konuşurlar.
çocuk yineler, ya anne ya atatürk'ü seviyorum ki ben, ama sıkıldım. her kitabımızda da resmi vardı bi tanesini öyle çizdim işte.
çocuk belki dediği gibi can sıkıntısından, belki arkadaşları arasında bakın ne yaptım komikliğine malzeme oluşturmak için, belki başka sebeple ama kesinlikle dur lan atatürk'ü karalıyım daaa aşağılamış olayım kalıbının dışında yaptığı bu hareketle ve öğretmeni sayesinde kişisel tarihindeki ilk fikir suçunu işlemiş oldu.
*diyaloglardaki cümleler aktarıldığı gibi kullanılmış olup müdahale yapılmamıştır :)
