Cuma, Şubat 20, 2009

başın göğe mi erdi..

ağlarcasına haykırıp, neden, ama niye, niçin diye sormak istemek, ama bunları sormanın anlamsızlığını hatırlayıp sormaktan vazgeçmek, büyüdüğünü anlamak, ama anlamak istememek... hep sormak istemek.. çünkü cevap beklemek... çünkü ümit etmek...

ümidin...

neyse...

3 yorum:

Sindar dedi ki...

Canım arkadaşım, sen sor, boşver... Hepimiz bir sembol gibi yaşıyoruz zaten, düşün bak, bütün hayatımız öyle, sen ben birer soru işaretiyiz, bir sürü ünlem var çevremizde, bir kaç tane de üç nokta yanyana, kimisi virgülden öte değil, noktacıklar da var, ama soru olmadan cümle de yok değil mi?

phoenixia dedi ki...

tamam o zaman ikna ettin beni..:):)

nox dedi ki...

büyüyünce soru sormaktan vaz mı geçiliyor?

yukardaki sorunun yanıtı evet ise büyümemişim.sen dosttum olduguna göre sende büyümemişsin.o halde sor.

yanıt hayırsa, büyümüş olsanda sorabilirsin.

her yol soruya çıkıyor ;)
sağlıcakla