minibüsler insan yutar mı..

yolda mıymıy yürüyen insanlara sinir oluyorum, özellikle benim acelem varsa ve onlar salonlarındaki koltukta gazete okur gibi yürüyorlarsa önümde...
minibüs kuyruğuna eklendiğimde, çoğunlukla kaçıncı minibüse binebileceğimi falan düşünür kendimi oyalarım.. -tamam ertuğrul özkök gibi şeyler yazmaya başladım kabul, ama burası benim kişisel blogum zati abicim, istediğimi yazarım,eheh..- ve önümde bir otobüs dolusu insan varken, kesin bundan sonraki 2. ya da 3. minibüse anca binerim diye düşünürken ben, hop diye o minibüse biniveririm-hele bazen en arka dip köşe boşta olur, şaşmaktan kendimi alamam-..
bu nasıl oluyor anlamıyorum, minibüsün kapasitesi belli, insanların kalabalığı belli.. kara delik mi var içeride, dipsiz kuyu mu, ben mi nizamsızım, yoksa insanlar kalabalık göründükleri kadar çok değiller mi sayıca...